De presentatie van het zg. MIP boek Gelderland vind plaats in Kootwijk. Het radiostation is dan in de nadagen van zijn gebruik als zendstation. Er worden pogingen ondernomen om het als Radio Delta op de langegolf in gebruik te houden. Op 1 januari 1999 houdt de zender op.

In "Tussen zand en zenders" staat de geschiedenis van Radio Kootijk beschreven. De dia van de makette past daar het best bij. Het gebouw valt haast in het niet bij de oorspronkelijke masten. Dankzij de architectuur van het betonnen zendergebouw krijgt het zijn plaats op de Rijksmonumentenlijst. Eigenlijk zou het als technisch erfgoed gewaardeerd moeten worden.

Op de voorgrond de vijver die als koeling fungeerde, in 1996 nog met spuitende fontein.

In de grote zenderzaal staan enkele kleine kastjes, dat blijken de huidige zenders te zijn. Er is nogal wat veranderd in de zender elektronica sinds de oprichting. Er staat nog wat oudere apparatuur, maar bij nadere informatie blijkt in het souterrain een grote hoeveelheid apparatuur verzameld te zijn afkomstig van andere inmiddels opgeheven zendstations. Zelfs de bedieningspanelen van Nozema staan hier nog.

De beheerder Martin Nieuwenhuizen loopt met het idee rond het gebouw na sluiting als museum in te richten. Ik kom op het idee om behalve het gebouw die kollektie te laten beschermen als erfgoed, zo kom ik in kontakt met Ch. van Rappard van de Inspectie Cultuurbezit. Nadat ik in Breda kort kennis met haar heb gemaakt, gaan we op zoek naar deskundigen die de cultuur-historische waarde kunnen beoordelen. In juli beleggen we een bijeenkomst in Kootwijk.

VERSLAG:
Vanmiddag (1 juli 1999) in Kootwijk geweest vergezeld van Charlotte van Rappard (Hoofd Inspectie Cultuurbezit) en Charles v.d. Heuvel (inspecteur Inspectie Cultuurbezit), uiteraard Martin Nieuwenhuizen en tevens drie mensen van/namens het Museum Verbindingsdienst (W. Jung, F. Arnier en de Borst).
Vooral Arnier was uitstekend in staat een internationale vergelijking te maken met buitenlands aktiviteiten van met name de overheid op het gebied van museale kollekties zoals die nu nog in Kootwijk staat. Van Rappard en v.d. Heuvel hebben hier goede nota van genomen.
Uiteraard hebben we de bekende rondleiding gehad (en ik was dus toch erg laat in Utrecht. Zonder in details te treden zie ik hun aktie vol vertrouwen tegemoet.
Het stelsel van kriteria wat door hen gehanteerd wordt is uitgebreid en biedt goede aanknopingspunten voor een brede waardestelling. Diverse maatschappelijk relevante aspekten van de kollektie zijn ter plekke besproken. (Eerste van deze techniek, van die ontwikkeling, belang voor de koninkrijksregering -Indonesië, Suriname), aspekten voor, van en na de Tweede Wereldoorlog. Teveel om te onthouden en citeren. Ze gaan serieus aan het werk het geheel onder bescherming van de Wet op het Cultuurbezit (naam?).
Omdat wij achteraf (in de auto naar Utrecht) van mening waren dat er toch een serieuze relatie is tussen het on- en roerend erfgoed, zal ze vermoedelijk rechtstreeks met Fons kontakt opnemen. Immers ook het voortbestaan van het (toekomstig leegstaand) Rijksmonument is in het geding. Het lijkt mij van belang dat je Fons op de hoogte stelt van onze aktie inzake het onroerend erfgoed en de verantwoordelijkheid voor het Rijksmonument bij de DIR voorlegt, zodat hij geinformeerd is.

Helaas is ondanks dit enthousiaste begin van een procedure er niets van bescherming terechtgekomen, gebrek aan een geschreven inventaris met verantwoording over het eigendom van de apparatuur doet het de das om!

Enkele jaren later ontdekken wij -Martin en ik- dat we in een vorige leven omstreeks 1950 al vriendjes geweest zijn via onze ouders.

Weer een decennium later zitten we weer in Radio Kootwijk om de tafel: Martin en ik met twee oud-studenten, de een als architect, de ander als restauratie deskundige. Een optimistische middag, de senioren halen herinneringen op, beide anderen overleggen over de werkzaamheden van de restauratie. Hoewel de zend installaties niet meer in het gebouw staan, is het in ieder geval behouden.

In 2014 verschijnt er een (nieuw) boek waarin de hele geschiedenis van Kootwijk is beschreven: KLAAR.

De toekomstig beheerder in 1950 op mijn fiets, de auteur dezes achterop !!