SPEELT GUILIE NOG MET KEDAATJES? Herinneringen aan mijn jeugd in Utrecht. Het bestrijkt min of meer de -mijn- eerste levensjaren. Vanaf het moment dat ik alleen op straat mocht spelen was Gerard(je) mijn grootste vriend(je). Hij woonde tegenover houtzagerij De Ster.

Ja, als we ons bordje niet leeg aten werd er altijd gezegd: "Je hebt de hongerwinter zeker niet meegemaakt!" Toen realiseerden we ons nog niet dat dat wel zo was, al was het dan nog in de tijd dat we met een lepeltje gevoerd werden ;-) Waar ik ook pas in 1996 mee geconfronteerd werd, was dat kleine aantekenboekje dat mijn moeder bewaard had uit 1944, toen in october alle mannen ouder dan 16 jaar zich moesten melden om te gaan graven aan de laatste Duitse verdedigingswerken, als een wanhopig poging de bevrijders een halt toe te roepen. Onlangs ook (weer) teruggevonden op de achterkant van fotokaarten enige transscripties van radiouitzendingen uit het laatst van de oorlog: bewijs eens te meer dat die Blaupunkt gewoon thuis de oorlog heeft overleefd en ook gebruikt is. Hij is bovendien op de film zichtbaar!

Goed eenmaal groot genoeg om buiten te spelen, hadden we het mooiste speelterrein van de wereld: het Suikerterrein. Eigenlijk weet ik pas echt waar die naam vandaan kwam sinds ik me bezig heb gehouden met de industriële archeologie en de kaarten van Utrecht uit het verleden weer eens goed bekeek. Ongeveer op de plaats van de Rijksmunt heeft vroeger een Beetwortelsuikerfabriek gestaan totdat in 1911 de Munt kwam. Op de luchtfoto van wat eens het Suikerterrein was, zie je hoe het geworden is.
De Graadt van Roggenweg werd aangelegd, dan de gebouwen van de Jaarbeurs en de flats en tot onze schrik verscheen opeens dat hek op de plaats waar nu de Koningsbergerstraat is: men ging een straat aanleggen en een school bouwen en het restantje Suikerterrein lag nog slechts achter de huizen van de Krügerstraat en de Leidseweg. We maakten een poort achterin de tuin, zodat we achterom naar buiten konden.

Toen we iets ouder werden was eigenlijk heel Utrecht ons 'speelterrein': achterop de kar van Van Gend&Loos hangend lieten we -Gerardje en ik- ons richting centrum vervoeren, ze moesten toch naar hun terrein achter het station. Een andere manier was een roeiboot huren bij de woonboot die bij Triton in het park Oog in Al lag. Voor 50 cent de hele woensdagmiddag plezier, roeiend langs de Leidseweg naar de Catharijnesingel. Nota bene de plek waar ik in 1961 mijn Paasrapport in het water zou laten vallen;-) Het draagt er nog de sporen van! Maar goed dat was pas veel later, eerst maar eens zes jaar naar de fraters. Eerst achterop de fiets van mijn moeder en/of vader, later zelf op de fiets in de tijd dat de grote groepen fietsers de automobilisten nog de baas waren, tenminste in aantal.

Op school bij de fraters reken ik ook tot deze periode, wat braaf allemaal. Als je andere klassefoto's bij schoolbank ziet, die zijn allemaal hetzelfde. De koppies lijken ook op elkaar!

De titels "Na de oorlog" en "Grote jongens" lopen parallel met de dubbel 8 films die nu op dvd staan en waarvan de originelen in het Utrechts Archief zijn ondergebracht. "Speelt Guilie nog met kedaatjes?" is de titel van mijn herinneringen van 1944 - 1965, delen zijn als Guilie 1, 2 en 3 in de website opgenomen, later komt "Weg uit Utrecht" en "Terug naar Utrecht".